Deze documentaire brengt de gevolgen in beeld van een verblijf van 13 maanden in Nederlandse voorzieningen voor gesloten jeugdzorg.
Filmmaker Maasja Ooms volgt de 22-jarige Jason van heel nabij terwijl hij worstelt met de psychische effecten van een traumatische jeugd. Die effecten werden alleen maar groter toen hij op zestienjarige leeftijd door jeugdzorg werd opgesloten. Tijdens de hevige therapiesessies wordt duidelijk hoe gekwetst hij is. We zien de verwoestende gevolgen van 13 maanden gesloten jeugdzorg in 5 instellingen en met zo’n 135 hulpverleners.
De liefde- en respectvolle camera van Ooms brengt Jason niet alleen als slachtoffer in beeld. Hij laat ook zien hoe hij zijn ervaringen gebruikt om te zorgen dat anderen niet hoeven te ondergaan wat hij heeft meegemaakt. Die missie geeft hem de onwrikbare wil om beter te worden en de kracht om zich, hoe moeilijk dat soms ook is, van zijn kwetsbaarste kant te laten zien.